Rozdział 79 "Kocham Cię, ale już śpij"

PRZECZYTAJ NOTKĘ POD ROZDZIAŁEM! PROSZĘ!

_______________________________

Muszę wam powiedzieć, że chłopak Pattie jest bardzo miły i zabawny. Swoją drogą, Justin już się do niego przekonał. Nie do końca, ale jest dobrze. Wydaje mi się, że ma co do Pattie poważne zamiary.

- Pomóc Ci? – zapytała Pattie, kiedy brałam Jacoba z kolan Jussa gdzie już usypiał.

- Nie trzeba, poradzę sobie – uśmiechnęłam się do niej i posadziłam Jake’a na biodro. Justin od razu się nachylił w stronę Chrisa i zaczęli gadać o sporcie, czyli o tym samym co każdy facet.

- Pomogę. – uśmiechnęła się do mnie.

- No dobra – ruszyłyśmy w stronę schodów, a później w stronę pokoju Jake’a. Położyłam go na łóżku.

- Zaśpiewasz mi kołysanke? – zapytał swoim słodkim, zaspanym głosikiem.

- A może babcia Ci zaśpiewa? Może? – zapytałam i przeczesałam jego włoski.

- Mhmm – mruknął i przekręcił się na prawy bok, w stronę babci.

- Scena należy do Ciebie – uśmiechnęłam się do Pattie. – Możesz mu zaśpiewać Be Alright, lubi ją.

- Okay – powiedziała i odchrząknęła. Po chwili zaczęła śpiewać. Zmarszczyłam brwi. Wiedziałam, że potrafi śpiewać, ale nie wiedziałam, że aż tak ładnie. Już wiemy po kim Justin odziedziczył talent do śpiewu.  Założyłam ręce na klatce piersiowej i się uśmiechnęłam, słuchając głosu Pattie.

- Usnął. – usłyszałam i otworzyłam oczy. Nawet nie zorientowałam się kiedy je zamknęłam.

- Udało Ci się to szybciej, niż kiedykolwiek. – uśmiechnęłam się do niej.

- Dzięki – uśmiechnęła się. – Em, możemy pogadać? – spytała.

- Tak, jasne. Coś się stało? – zapytałam i usiadłam naprzeciwko mamy Justina. – Pattie, wszystko w porządku? – złapałam ją za ręce i popatrzyłam na nią. – Eeej, bo się martwię.

- Jestem w ciąży. – szepnęła a ja spojrzałam na nią dużymi oczami. Zmarszczyłam brwi.

- Jak to: w ciąży? – mój głos był ochrypnięty.

- Normalnie. Jestem w ciąży z Chrisem. Justin będzie miał braciszka albo siostrzyczkę. To dopiero 1 miesiąc. – uśmiechnęła się już bardziej pewna siebie.

- To niesamowite! – krzyknęłam.

-Cii, obudzisz mi wnuka. – zatkała mi buzię dłonią.

- Już jestem cicho. Ale to naprawdę wspaniała wiadomość. – przytuliłam ją mocno. – Powiedziałaś już komuś?

-Nie. Wiesz tylko ty. No i mój ginekolog. – zaśmiała się cicho. Przechyliłam głowę na prawą stronę.

- Od roku jestem żoną Justina. – powiedziałam i zagryzłam wargę, a Pattie tylko się uśmiechnęła.

-Wiem. Justin nie potrafi trzymać języka za zębami – puściła mi oczko.

- Czemu nie powiedziałaś, że wiesz? – zmarszczyłam czoło.

- Bo mnie o to poprosił – wystawiła mi język.

- Noo dobra. – zaśmiałam się cichutko. – No to mała – położyłam rękę na brzuchu i spojrzałam w dół- ciocia albo wujek będzie od Ciebie młodszy – podniosłam wzrok na Pattie.

- Nie wiem czy dam sobie radę. Ostatni raz miałam małe dziecko jak miałam 18 lat, teraz mam 39. Trochę czasu minęło.

- Dasz sobie radę, jak opiekujesz się Jacobem, to on jest w siódmym niebie – puściłam jej oczko.

- Dzięki, Tori. – uśmiechnęła się do mnie.

- Nie ma za co, mamo. Mogę tak do Ciebie mówić, prawda? –

- Oczywiście. Jesteś dla mnie jak córka – po raz kolejny ją przytuliłam.

-Chodź, zobaczymy co robią nasi mężczyźni – powiedziałam a Pattie się zaśmiała. Zostawiłyśmy Jacoba słodko śpiącego i zeszłyśmy na dół, gdzie jak się okazało, Chris z Justinem oglądali mecz koszykówki. Wywróciłam oczami i podeszłam do Justina i objęłam jego szyję ramionami i pocałowałam w policzek.

- Co robicie? – to było oczywiście pytanie retoryczne.

- Oglądamy. Kanada wygrywa przewagą rzutu za 3 punkty – odpowiedział Justin.

- Jest Kanadyjczykiem? – spojrzałam na Pattie a ona się zaśmiała i pokiwała głową na „tak”. – No to za każdym razem jak będzie mecz, my możemy obie wybierać się na zakupy – zaśmiałyśmy się obie.

- Ciii – reakcja chłopaków, na każdy głośniejszy odgłos. Więc obie przeniosłyśmy się do piwnicy, gdzie znajdowała się mini sala kinowa.

- To co oglądamy? – wsypywałam popcorn do drugiego opakowania. Bycie żoną jednego z najbogatszych nastolatków na świecie jest bardzo fajne. Masz kino w domu, maszynę do robienia waty cukrowej i popcornu, i do napojów gazowanych. Po prostu idealnie.

- Romantyczny, wyciskacz łez, komedia? – zapytała Pattie przeglądając płyty.

- komedia potem wyciskacz łez – odpowiedziałam i podałam jej popcorn. Usiadłyśmy sobie wygodnie i czekałyśmy aż film się zacznie.  

Śmiałyśmy się jak nastolatki. Można by uznać, że skoro mam 20 lat to zaliczam się jeszcze do nastolatków, ale tak się nie czuje. Ominęło mnie wiele imprez w życiu, dlatego że urodziłam Jacoba. Dużo spotkań ze znajomymi, studia… Ale czy żałuję? Nie. Mimo tego nigdy nie żałowałam. Mam wspaniałego synka, męża, z lekka denerwującego, ale go kocham. Przyjaciół i rodzinę. Prawdziwą rodzinę.

Po skończonej komedii od razu włączyłyśmy wyciskacz łez. W sumie wypadło na to, że raczej romantyczny niż wyciskacz łez, bo „I że Cię nie opuszczę”, ale kilka łez można było uronić.

W skupieniu oglądałyśmy film i zajadałyśmy popcorn.

W momencie kiedy Paige zaczęła płakać przy siostrze i mówić, że wszystko jest niesprawiedliwe, że nic nie jest w porządku etc., kiedy my się rozpłakałyśmy, do sali weszli chłopcy. Poczułam na ramionach i szyi oplatające ramiona. Dostałam całusa w policzek i pociągnęłam nosem.

- Wyciskacz łez? – zapytał Justin, a ja przechyliłam głowę, by na niego spojrzeć.

- Yhym – mruknęłam i zrobiłam słodkie oczka. On się tylko uśmiechnął nieśmiało, pocałował mnie w głowę i przeskoczył krzesła, żeby koło mnie usiąść. Podniósł mnie i posadził sobie na kolanach, tak żebym mogła oglądać, i przytulił mnie mocno. - Jesteś najlepszy – powiedziałam do niego i wzięłam popcorn do ust.

- Wiem to – puścił mi oczko.

- Cii – usłyszałam głos Pattie, która także była wtulona w Chrisa. Spojrzałam na Justina, by po chwili się zaśmiać.

- Papugują po nas – szepnęłam do niego.

- Oglądaj – skarcił mnie kiedy zobaczył wzrok swojej mamy. Pocałowałam go w usta i oparłam swoją głowę na jego głowie i oglądałam dalej film.

- Beatrice(czyt. Bitris) – powiedział Justin. Podniosłam głowę do góry znad książki i spojrzałam na mojego męża siedzącego z gitarą w ręku.

- Co? – zapytałam.

- Beatrice, Bea(czyt. Bi) Tris. Beatrice.

- No dobra, imię. Ale co z tego? – uniosłam brew i patrzyłam na Justina.

- No dla naszej córki, nie? – spojrzał na mnie i się uśmiechnął.

- Dlaczego Beatrice? I skąd wiesz, że to będzie dziewczynka? – przechyliłam głowę na prawą stronę.

- Bo mam takie przeczucie. Mi się podoba to imię. Poza tym, takie imię nosiła bohaterka w „Niezgodnej”.

- Czytałeś „Niezgodną”? – uniosłam wysoko brwi ze zdziwienia.

- Nie, ale ty czytałaś więc poczytałem co nieco o tej książce. Z tego co wiem to Tris jest odważna, pewna siebie, inteligenta, dobra. To będzie dobra wróżba dla naszej córki – powiedział w skupieniu a ja wybuchłam śmiechem. – no co? – zapytał a ja usiadłam na kolanach na łóżku.

- Chodź tu – powiedziałam dalej się uśmiechając. Odstawił gitarę i usiadł naprzeciwko mnie tak jak ja. Położyłam dłonie na jego policzkach. Uśmiechnął się. –Beatrice? – uniosłam brew do góry.

- Beatrice. Zgódź się, proszę – uśmiechnął się nieśmiało.

- Okay – cmoknęłam go w usta. Odsunęłam się od niego i spojrzałam na niego. Miał szeroki uśmiech na twarzy.

- Witamy Cię, Beatrice – położył dłoń na moim brzuchu i spojrzał w moje oczy. Był szczęśliwy. Był naprawdę szczęśliwy.

-Mamiii! – usłyszałam głos Jacoba i spojrzałam w stronę drzwi i z powrotem na Justina.

- Muszę iść – poruszyłam ramionami w górę i w dół – dokończ piosenkę – cmoknęłam go w usta i zeszłam z łóżka. Na pożegnanie dostałam klapsa w tyłek i wystawiłam Justinowi język.

Weszłam do pokoju Jacoba i rozejrzałam się dookoła.

- Co się stało, Mały? – podeszłam do łóżka i usiadłam na nim. Pogłaskałam Jake’a po głowie i uśmiechnęłam się delikatnie.

-Nic. Kocham Cię, mamo – odpowiedział, wspiął się na moje kolana i mocno się do mnie przytulił. Objęłam go mocno i zamknęłam oczy. Czułam, że pod powiekami zbierają mi się łzy.

- Ja Ciebie też, synku – odszepnęłam i pocałowałam go we włosy.

Teraz byłam naprawdę szczęśliwa.

Posiedziałam chwilkę z Jacobem i zaśpiewałam mu piosenkę na dobranoc. Pocałowałam go w czółko i przykryłam. Położyłam się obok niego i patrzyłam chwilkę jak śpi. Ma już prawie dwa latka, a przecież tak niedawno jeszcze był niemowlakiem, kiedy Justin był w śpiączce. Przez całą ciążę byłam bez Jego wsparcia, czułych słówek, „Kocham Cię” wypowiadanych każdego ranka…

Otarłam łzę spływającą po moim policzku i uśmiechnęłam się lekko. To wszystko mam już za sobą. A teraz znowu jestem w ciąży, z tą różnicą, że teraz mam przy sobie wszystko co najlepsze i najpiękniejsze.

Poczułam, że ktoś mnie podnosi. Mruknęłam coś pod nosem.

- Cii, śpij skarbie – usłyszałam głos, który rozpoznałabym wszędzie. Uśmiechnęłam się delikatnie i wtuliłam się w mojego mężczyznę. – Kocham Cię, ale już śpij – pocałował mnie w czubek głowy i ostatnie co czułam to, to że się poruszamy. 

__________________________________________________

Hejka! 

Nowy rozdział pojawił się dużo szybciej, mam nadzieję, że was to cieszy :)

Chyba już nikt tego nie czyta, no ale cóż :)))

Okay, jest taka sprawa. 

#1 Czyta ktoś to opowiadanie?

#2 Jeśli nadal będzie taka aktywność jak jest teraz, to kończę bloga.

#3 Podoba wam się rozdział? Tylko szczerze.

#4 Tak trudno jest napisać w komentarzu "Czytam"; "Fajne"; "Głupie";"Podoba mi się"; "Mogłabyś się bardziej postarać".

Tak i tak wiem, że jest do dupy. Przepraszam i proszę, jeśli chcecie, żeby opowiadanie dalej trwało, KOMENTUJCIE.

To naprawdę dodaje motywacji do pisania :)

Lova ya...