II Rozdział 40 "Też jej nie lubisz?"

Nie uwierzycie była to Selena Gomez (musiałam zmienić wygląd. Wzięłam Vanesse dlatego, że są podobne do siebie)! Po co ona tu?

-Cześć Pattie – przywitała się... Miley Cyrus? Po jakie licho ja się pytam? - Przyleciałam jak najszybciej. - uśmiechnęła się – O co chodzi?

-Hej Miley. Poznaj Victorię – odwróciła się i pokazała na mnie. Staliśmy z Justinem, jakieś dwa metry od drzwi. Gdzie na pierwszy rzut oka nie można było nic zauważyć.

-Justin! - pisnęła Selena i chciała podbiec do niego ale Cyrus ją zatrzymała a ja stanęłam przed nim, co go rozśmieszyło.

-Spokojnie – szepnął mi do ucha i przytulił od tyłu. - Mamo, o co chodzi?

-Nic, nic.

-Jestem Miley – podeszła i podała mi rękę. Uścisnęłam ją.

-Victoria, ale możesz mi mówić Tori albo Vico jak wolisz. - zaśmiałyśmy się.

-Przepraszam za nią, ostatnio jest... nerwowa. - dodała.

-Spoko ale lepiej, żeby nie dotykała się do Justina. - powiedziałam spokojnie i spojrzałam na nią.

-Przypilnujemy. - puściła mi oczko. - Swoją drogą jesteście podobne.

-Każdy mi to mówi.

-Ale i tak jesteś piękniejsza. - powiedział Jus i cmoknął mnie w policzek. - Tak wgl. To cześć Miley.

-No hej Justin. Ty nie w trasie? - spytała lekko zdziwiona.

-Tydzień wolnego. A ty? Co ty tu robisz?

-Pattie zadzwoniła to jestem! - okręciła się wokół własnej osi. - z nią. - dodała nieprzekonująco.

-Też jej nie lubisz? - spytałam szeptem.

-Wyobraź sobie, że przyczepiła się jak rzep do psiego ogona. - skrzywiła się a my z Bieberem się 

zaśmialiśmy.

-Chodźcie do reszty. - Pattie zaprosiła gości do salonu i tam poszliśmy.

-Dzień dobry – przywitała się Miley i głowa Caitlin jakby automatycznie powędrowała za głosem.

-Miley! - krzyknęła i podbiegła do niej by ją uściskać.

-Caitlin! Co ty tu robisz? - spytała z mega uśmiechem na twarzy.

-Później Ci wszystko opowiem. Mogę? - to pytanie skierowała do mnie. A piosenkarka zmrużyła oczy.

-Pewnie. - uśmiechnęłam się i usiadłam obok Justina. Cait i Mils usiadły na kanapie i nie było więcej miejsca dla biednej Selenki. Gabriella spojrzała na nią, przeleciała po niej wzrokiem od góry do doły. Na jej twarzy pojawił się grymas na co ja zachichotałam.

-Miley... - powiedziałam, usiadłam Justinowi na kolana i poklepałam miejsce, gdzie przed chwilą siedziałam.

-To jest najlepsze wyjścia – szepnęła jak już usiadła. Zaśmiałyśmy się a mój chłopak nie wiedział o co chodzi. Wzruszył ramionami i zaczął gadać z Chrisem.

-To opowiedz coś o sobie. - zaproponowała.

-Hmm... Mam 18 lat, śpiewam amatorsko i tańczę w zespole.

-Jak się nazywa?

-One Step. Na pewno nie słyszałaś.

-Słyszałam i to uwierz duuużo dobrych rzeczy. - puściła mi oczko. - Tańczycie w Teamie Biebera, nie?

-Tak.

-No właśnie. - uśmiechnęła się. - Powiedziałaś, że śpiewasz...

-Chcesz coś do picia? - spytałam pośpiesznie zmieniając temat.

-Nie dzięki.

-Skarbie, wstaniesz? - spytał Justin.

-Po co? - spojrzałam na niego.

-Muszę do toalety – uśmiechnął się krzywo.

-Dobra. - wstaliśmy oboje, cmoknął mnie w usta i pobiegł na górę. Usiadłam na miejsce Biebsa, śmiejąc się. Selena wstała i podążyła za nim. Chciałam wstać ale powstrzymała mnie dłoń Miley.

-Nie panikuj. - uśmiechnęła się do mnie a ja zacisnęłam dłonie w pięści. Usiadłam na kanapę i skrzyżowałam ręce.

-Dosyć tego! - krzyknęłam szeptem po 10 minut. Wstałam i udałam się się na górę. Justin miał iść do kibla... Otworzyłam drzwi od łazienki i co tam zastałam? Tak dobrze myślicie! Selenę i Justina całujących się!

-Co wy robicie?! - krzyknęłam a oni odskoczyli od siebie.

-Skarbie to nie tak jak myślisz – zaczął się tłumaczyć.

-Ślepa nie jestem!

-Tori.. - zaczęła Gomez.

-Dla Ciebie Victoria – syknęłam. - Wynoś się stąd! Na dole są drzwi. Mam nadzieję, że nie jesteś taka głupia żeby nie trafić!

-Justin... - szepnęła.

-Wyjdź! - krzyknęliśmy oboje i spojrzeliśmy na siebie. Ja byłam wściekła, natomiast z jego twarzy dało wyczytać się ból, złość i miłość. Wyszła z zadziornym uśmieszkiem.

-Będzie mój zobaczysz – szepnęła, gdy przechodziła obok mnie, napięłam wszystkie mięśnie.

Wyszła a my patrzyliśmy w swoje oczy. Próbował się do mnie zbliżyć ale ja za każdym razem cofałam się o jeden krok w tył.

-Tori...

-Nie odzywaj się. Znudziłam się? - założyłam ręce na piersi.

-Nie ale to...

-Ona Cię do tego zmusiła? - uniosłam brew do góry a on przytaknął głową. - Słyszałam już takie śpiewki. Zrobiłeś to drugi raz. Caitlin wybaczyłam, bo ona sama się do tego przyznała i jest moją siostrą. Ale tego Ci nie wybaczę – syknęłam i zbiegłam ze schodów. Gdy przebiegałam koło salonu wszyscy byli normalni. Może oprócz Gaby i Miley, które zerkały na siebie to na schody.

Wybiegłam z jego domu i pobiegłam jak najszybciej do siebie. Wleciałam do mojego pokoju i rzuciłam się na łóżko. Zaczęłam płakać. To mało powiedziane, ja zaczęłam beczeć jak małe dziecko, któremu zabrano najlepszą zabawkę albo i gorzej. Podniosłam się do pozycji siedzącej i spojrzałam w kąt pokoju. Stała tam moja stara gitara. Wstałam i na trzęsących się nogach podeszłam do niej, wzięłam ją i po drodze zabrałam z biurka mój notatnik. Usiadłam po turecku na łóżku otworzyłam na odpowiedniej stronie. Nastroiłam ją i po chwili zaczęłam grać. Sekundę później zaczęłam wydobywać z siebie słowa.

I know that my love for you is real
It's something true that we do just something natural that I feel
When you walk in my room, when you're near
I feel my heart skipped a beat, the whole world disappears
And there's just you and me, falling head over feet
Let's take a chance together

I know, I know, I know, I know we gonna make it
'Cause no one else can make me feel the way that you do
I promise you
I know, I know, I know, I know we gonna get there
Today tomorrow and forever we will stay true
I promise you

They say that we're just to young to know
But I'm sure heart and soul that I am never letting you go
When it's right it's right and this is it
'Cause I'm walking on air every single time that we kiss
You make the angels sing you give songbird wings
You make everything better

Chciałabym żeby teraz była to prawda. Napisałam tą piosenkę, tzn. to jest część, kiedy pogodziliśmy się z Justinem, po sprawie z Caitlin.

-Masz śliczny głos – podniosłam głowę i zobaczyłam opartą Miley o framugę drzwi. Nic nie odpowiedziałam. - Nie myślałaś o tym żeby zostać piosenkarką?

-Nie – odszepnęłam. Cyrus podeszła i usiadła obok mnie. Wzięła zeszyt i przejrzała teksty piosenek, które napisała. Albo ja sama albo obie z Gaby.

-To są TWOJE teksty? - dała nacisk na słowo „teksty”.

-Tak.

-Są mega! Nie jedna gwiazda pozazdrościłaby Ci głosu a co do piosenek to się nie wypowiem. - uśmiechnęła się. Nie odwzajemniłam go. - Hej skarbie, wiem, że jest Ci trudno ale może to nie był ten jedyny? - przytuliła mnie na co ja wybuchłam płaczem. - Cii. Tori, nie możesz się załamać. Nie możesz mu dać tej satysfakcji. Znam to po sobie... Musisz mu pokazać, że jesteś silna. Że umiesz dotrzeć do swoich wymarzonych celów, spełnić marzenia. Ale hola, hola nie zmieniaj się zanadto. Nie obcinaj włosów. Na to się nie zgadzam. - zachichotałam mimowolnie.

-Miley...

-Hmm? - spojrzałyśmy na siebie.

-Dzięki, że jesteś. - pocałowałam ją w policzek. - znamy się hmm... nawet nie wiem która godzina. Może ze 2 godziny a już Cię kocham. - uśmiechnęłam się.

-Ja Ciebie też. I wymyślimy coś, żebyś nagrała, którąś z tych piosenek. - pokazała głową na zeszyt. - zagrasz coś jeszcze?

-Ymm.. tak. Tylko pójdziemy gdzieś. - wstałam i pociągnęłam ją za rękę. Wyszłyśmy z pokoju i przechodziłyśmy przez korytarz minęłam lustro, zatrzymałam się i wróciłam do niego.

-Aaaaaa! Czego mi nie powiedziałaś, że tak strasznie wyglądam? - walnęłam ją w ramię.

-Oj tam, oj tam. U mnie bywało gorzej. - wytknęła mi język.

-Dobra, chodź. - pociągnęłam ją do naszej piwnicy.

-Wow... - powiedziała gdy zapaliłam światło. Włączyłam wszystkie sprzęty i usiadłam na fotelu.

-To co? Jaka piosenka? Wrecking Ball? - zaśmiałam się.

-Dawaj to razem pośpiewamy. - usiadła obok mnie a ja włączyłam podkład.

-Aaaaaaaaa! - krzyknęłam i otworzyłam oczy. Siedziałam w salonie w domu Biebera, wigilia, wszyscy siedzieli i gadali. Teraz ich oczy zostały skierowane na mnie.

-Skarbie co jest?- odezwał się JB.

-Tori? - spytała Miley, Gaby, Sandi i Pattie.

-Miałam zły sen, baaaaaardzo zły. - potrząsnęłam głową.

-Przysnęło Ci się. - zaśmiał się Christian a ja zmroziłam go wzrokiem. Spojrzałam na Justina. Martwił się.

-Co Ci się śniło? - spytał i przytulił mnie do siebie.

-Później – szepnęłam i na nowo zamknęłam oczy.

To był mega, straszny koszmar. Ale na tyle dobrze, że to tylko sen. Odetchnęłam z ulgą i mocniej przytuliłam się do Justina. Zaciągnęłam się jego zapachem. On głaskał mnie po plecach, po głowie, to szeptał coś do ucha i całował w głowę.

Po kilkunastu minutach siedzenia i słuchania o czym reszta rozmawia, usnęłam.

Na drugi dzień, na szczęście, obudziłam się w pokoju mojego chłopaka i obok niego. Uśmiechnęłam się i podniosłam się. Wyglądał słodko kiedy spał. Pocałowałam go w usta a na jego twarzy pojawił się delikatny uśmiech.

-Takie pobudki to ja chciałbym mieć codziennie – powiedział i ukazały mi się jego czekoladowe tęczówki, tryskające radością.

-Hmm ja też – puściłam mu oczko i pocałowałam drugi raz. Czopek przedłużył całus i przekręcił nas tak, że ja byłam pod nim.

-I co teraz? - zamruczał mi do ust, zerkając to na nie to w moje oczy.

-No może to? - spytałam i go pocałowałam. Przeniósł jedną rękę na moje udo i ja wtedy ugryzłam go w wargę. Odskoczył a ja wyślizgnęłam się spod niego.

-Vici! - krzyknął.

-Też Cię kocham! - zaśmiałam się i stanęłam obok łóżka.

-O nie, tak to nie będzie. - powiedział i zszedł z łóżka.

-Aaa! - krzyknęłam śmiejąc się i wyleciałam z pokoju a on za mną. Obejrzałam się. - I tak mnie nie dogonisz. Jestem szybsza. - wytknęłam mu język i wleciałam do pokoju, w którym urzędowała Gaby z Christianem. Wskoczyłam im na łóżko a oni momentalnie wstali.

-Co jest? - spytali równocześnie zaspanymi głosami.

-On chce mi coś zrobić! - krzyknęłam i wgramoliłam się pod kołdrę jak małe dziecko. Zaśmiałam się.

-Kto? - zapytał Chris a ja się wychyliłam.

-Justin – pokazałam na niego gdy wszedł do pokoju.

-Co ona Ci zrobiła? Coś ty mu zrobiła? - spytali równocześnie. Chris zadał pytanie Justinowi a Gaby mi. Spojrzeli po sobie i się uśmiechnęli.

-Ugryzła mnie. - powiedział i patrzył na mnie.

-Gdzie? - spytał mój brat.

-Tu – pokazał na wargę a my wybuchnęliśmy śmiechem. - to wcale nie jest śmieszne.- mruknął.

-Wcale a wcale – Gaby próbowała utrzymać powagę.

-Victoria! Gaby! Macie gości! - usłyszałyśmy z dołu wołanie Pattie. Zerknęłyśmy na siebie i zbiegłyśmy po schodach zostawiając na górze śmiejących się chłopaków.

-Kto przyszedł? - spytałam Erin, która stała w korytarzu z Jazmyn na rękach.

-Idźcie do salonu to się dowiecie. - uśmiechnęła się. Wzruszyłyśmy ramionami i zrobiłyśmy to co powiedziała.

-Camber! Jesy! - krzyknęłyśmy i je przytuliłyśmy. Były to dwie najfajniejsze, najlepsze i najmilsze opiekunki z sierocińca.

-Cześć dziewczynki. - powiedziała Camber i w jej oczach było widać łzy.

-Co jest? - spytałam.

-Wszystko w porządku. Po prostu cieszymy się, że was widzimy. - odezwała się Jes i teraz przytuliła mnie a Camb, Gabriellę.

_______________________________________________________

no hejo! :D Rozdział miał być jutro ale jest dzisiaj :3 Cieszycie się? ^^

Trzeba trochę emocji, nie? Szczerze, ten fragment z Seleną i Justinem, miał być prawdziwy ale nie miałam serca :c Dlatego przerobiłam to tak, żeby był sen :) Nie mogłam im tego zrobić i wam :D 

Czekam na komentarze! I dziękuję! Liczę na to, że tym razem też zostawicie jakiś ślad po sobie :) 

Z ankiety wynika, że czyta to 6 osób ale komentują tylko 4 :c Nie wiem czy wszyscy wzięli udział w ankiecie (swoją drogą mam nadzieję, że nie wszyscy :) ) ale skomentujcie :) To dużo dla mnie znaczy! 

Dziękuję! :***

Love ya! <3