Rozdział 11 "To było piękne!"

To było coś niesamowitego! Te wszystkie sprzęty, komputery... no i mikrofony! 

Wydaje mi się, że to studio nagraniowe... Przechadzałam się tak pomiędzy tymi urządzeniami. Przejechałam palcem po fortepianie, którego wcześniej nie zauważyłam. A może by tak coś zagrać? Dawno nie grałam na tym instrumencie. Bardzo lubię śpiewać, a przede wszystkim tańczyć. To drugie znacznie lepiej mi wychodzi... zaśmiałam się do siebie. 

 Usiadłam przy nim i po raz kolejny przejechałam palcami tylko teraz po klawiszach. Zaczęłam grać, wydobywały się pierwsze dźwięki do melodii z piosenki : „ Celine Dion – My Heart Will Go On „, zaraz po tym doszły słowa.

Every night in my dreams
I see you, I feel you,
That is how I know you go on...
Far, across the distance
And spaces between us
You have come to show you go on...

Near, far, wherever you are,
I believe that the heart does go on.
Once more you open the door
And you're here, in my heart and
My heart will go on and on...

Love can touch us one time
And last for a lifetime
And never let go till we're gone...
Love was when I loved you,
One true time I hold to,
In my life we'll always go on...

Near, far, wherever you are
I believe that the heart does go on
Once more you open the door
And you're here in my heart and
My heart will go on and on...

You're here, there's nothing I fear
And I know that my heart will go on.
We'll stay forever this way;
You are safe in my heart and
My heart will go on and on...

Usłyszałam bicie braw i natychmiast się odwróciłam. W drzwiach stała cała zapłakana, ale uśmiechnięta Gabriella. Wstałam.

-Co ... - nie dokończyłam bo mi przerwała

-To było piękne! - rzuciła się na mnie a ja ledwo co utrzymałam równowagę.

-Ale, że co? - byłam zdezorientowana

-Twój GŁOS! Wiedziałam, że śpiewasz ale żeby aż tak? No nie wierzę, ze mam taka gwiazdę w domu – przytuliła mnie jeszcze raz

-Amm... Dzięki – odwzajemniłam uścisk. - dlaczego to – rozejrzałam się po pomieszczeniu – jest u nas w domu.

-Aaa... Camber coś wspominała, że tu mieszkał jakiś facet, który zajmował się zarówno tańcem jak i śpiewem. Ciekawe dlaczego to wszystko zostawił...

-To ja zadzwonię do niej – powiedziałam wyciągając telefon. Po trzech sygnałach odebrała.

***Rozmowa telefoniczna***

-Słucham? - spytała. Miło było usłyszeć jej głos, chociaż i tak niedawno ze sobą rozmawialiśmy

-Cześć Camber.

-Amy ?! Fajnie cię słyszeć – byłam pewna, że w tej chwili się uśmiecha

-Ciebie też. Mam sprawę...

-Jaką?

-Mówiłaś, że w tym domu mieszkał przed nami jakiś muzyk. To dlaczego zostawił cały sprzęt w piwnicy?Amy.. Wiesz .. ja.. ja mu coś wspomniałam, że lubicie śpiewać..

-Takie buty- uśmiechnęłam się

-Nie gniewasz się?

-Nie no co ty. Przynajmniej sobie pośpiewamy z Gaby – zaśmiałam się a ona odetchnęła z ulgą.

-Uff... To dobrze. Ja już muszę lecieć bo dzieciaki nie mają co robić – zaśmiała się

-To pa. Pozdrów wszystkich

-Dobra. Pa – rozłączyła się

***Koniec Rozmowy Telefonicznej***

-I jak?

-Powiedziała temu facetowi, że śpiewamy.

-Aaaa... Zaraz, zaraz... My?!

-No tak. A nie śpiewamy?

-Nooo... taak... Ok – uśmiechnęła się lekko. Rozejrzała się. Jej wzrok zatrzymał się na gitarze – Hmm... Siadaj przy fortepianie – zrobiłam to o co prosiła.

-No i ?

-Graj to jeszcze raz – zaczęłam grać. Po chwili dołączyłyśmy śpiew. Skończyłyśmy i postanowiłyśmy iść spać.

_________________________________________________________________________________

Dziękuję za miłe komentarze :D 

Tak jak obiecałam, było 4 komentarze to jest nowy rozdział :D 

4 komentarze = następny rozdział 

:) 

Pozdrawiam :**

Miłego czytania <3